وه از این آتش روشن که به جان منو توست

این روزها دلتنگم، اینروزها حال دلم خوب نیست حتی حال جسمم هم خوب نیست، اینزوزها زندگی را به زور زندگی میکنم

امروز خودم را تا مدرسه آقا پسر کشاندم و کارنامه اش را گرفتم، مثل همیشه باعث سربلندی ام بود چقدر به خودم بالیدم که این پسر من است همینی که عکسش را بهمراه معدلش بعنوان شاگرد اول پایه بر روی تابلوی مدرسه زده اند و چقدر خدا را شکر کردم که زحماتم به ثمر نشسته است، اگر من هیچ نداشته ام اگر حامی ندارم اگر کسی نیست یک خط محبت بر لوح دلم بنویسد و پشتیبان روح خسته ام باشد لاقل تو و موفقیتهایت به من می گویند مسیر را درست آمده ام و بخاطرت می بایست هنوز هم باشم، ممنونم پسرم